Workshop: de innerlijke saboteur in beeld.

Tijdens deze workshop zijn we gestart met een gesprek rondom afbrekende gedachten. We hebben een van die boodschappen voor onszelf opgeschreven. Deze mochten op de tafel blijven liggen, soms was dat behoorlijk confronterend.

Met textiel zijn we vervolgens aan de slag gegaan om onze innerlijke saboteur in beeld te brengen en hebben hem ook wat zachts gegeven. Onderweg liepen we vanzelf tegen onze gedachten aan en deelden hierover.

Als we dieper kijken naar wat de innerlijke saboteur nou precies wilt bereiken met die negatieve gedachten, dan komen we erachter dat hij eigenlijk gek genoeg het beste met ons voor heeft. Namelijk als je denkt "Ik kan het niet" weerhoudt het je om iets uit te proberen en dan kun je ook niet falen. Of zo is de zelf-afwijzende gedachte "Ik ben niet goed genoeg" pijnlijk, maar voorspelbaarder dan wanneer iemand anders je afwijst en daarmee beter te dragen. Als je dan wordt afgewezen, kun je zeggen "zie je wel, dat wist ik al". Je hebt je al voorbereid op de klap en probeert op deze manier de pijn voor te zijn. Zo werkt het ook met doemdenken bijvoorbeeld, het geeft een zekere schijnveiligheid. Vaak ontstaan deze gedachten vanuit pijn die je eerder hebt opgedaan en ze hebben dus een functie. Ze geven je het idee van controle over de situatie om pijn uit de weg te gaan of te voorkomen. Alleen is het effect van deze negatieve gedachten, hoe goed bedoeld ook, juist destructief en beperkend voor jezelf en ervaar je last. Door jezelf aan de voorkant te beschermen tegen falen bijvoorbeeld, zul je ook nooit het succes voelen van iets dat lukt. Je geeft toe aan de angst, in plaats van deze te doorbreken en een nieuwe ervaring te creëren die je bekrachtigd. En door jezelf af te wijzen, zul je niet voelen dat je er mag zijn zoals je bent, omdat je veel te kritisch bent naar jezelf. Je bevestigd jezelf zo onbewust in je negatieve overtuiging. Omdat deze innerlijke saboteur dus nog wel eens in de weg kan zitten is het belangrijk hem te leren begrijpen. Als we snappen waar die vandaan komt, kunnen we er compassie voor op brengen. En als we het effect ervan begrijpen, kunnen we kiezen bewust tegenwicht te geven door onze innerlijke helper te versterken met helpende gedachten en ons gedrag te kiezen vanuit moed waarbij we de angst niet laten regeren.

Vaak is de innerlijke saboteur duidelijk te identificeren, maar soms is hij ook subtieler. Soms is de gedachte "Nou hup even doorzetten" bijvoorbeeld helpend om je in beweging te krijgen, maar is dat nog zo gezond en liefdevol als je daarmee over je eigen grenzen gaat? Ook hierin kunnen we een innerlijke saboteur herkennen. Hij probeert je te helpen, maar het gaat te koste van jezelf. Het is dus altijd wijs om te kijken naar wat is mijn gevoel in het moment en kan ik mijn gevoel erkennen en er liefdevol voor zorgen. Bijvoorbeeld: "Ik voel dat ik het spannend vind, maar ik wil ook de opdracht graag afronden." Dan zou de innerlijke helper kunnen zeggen "Ik mag het spannend vinden en als het teveel wordt, mag ik altijd stoppen. Ik ben trots dat ik het probeer!" Op deze manier ga je niet voorbij aan jezelf, terwijl je jezelf toch aanmoedigt. De woorden van de innerlijke saboteur kunnen we in die zin gebruiken om ons te laten zien op welk vlak we aanmoediging nodig hebben en onze woorden nu zorgvuldiger kiezen zodat ze wel helpend zijn. Woorden hebben kracht en geven gedachten kleur, gedachten roepen op hun beurt weer emoties op. Door mindfull te zijn van ons innerlijke dialoog, kunnen we hier invloed op uitoefenen, wat effect heeft op onze stemming en hoe we in het leven staan.

Wanneer we de innerlijke saboteur in beeld brengen met stof, is hij ineens zo eng niet meer. Zeker als we beseffen dat we hem zelf zo groot of klein en monsterlijk of juist grappig en zacht kunnen maken als we zelf willen. Door een fysiek figuur te maken, letterlijk buiten jezelf, besef je dat je je niet hoeft te identificeren met deze innerlijke saboteur en de dingen die hij zegt. Het zijn enkel gedachten en je hebt zelf de regie om te kiezen naar welke gedachten je wel of niet luistert. Zo kun je de innerlijke saboteur nu hardop vertellen "Ik heb je gehoord, dank voor je input, maar dit is nu niet helpend voor me" of "Ik snap dat je me wilt beschermen, maar deze woorden zijn niet liefdevol". En als hij toch door blijft tetteren, kun je hem zelfs buiten de deur zetten of even in de koelkast plaatsen om af te koelen! Zo kun jij voelen dat jij degene bent die aan het roer staat en niet je negatieve gedachten.

Het was een mooie ochtend met een lekkere rommel tafel, lijmpistolen die hete vingers opleverde, stof die gescheurd werd en unieke creaties die tot stand kwamen. De negatieve boodschap hebben we verscheurd, omdat deze van een gebroken plek komt, namelijk vanuit pijn. De stukjes hebben we bewaard en opnieuw vorm gegeven, want ondanks dat de negatieve boodschappen vervelend zijn, ze hoeven niet weg en mogen er zijn. De innerlijke saboteur zal immers altijd deel van ons zijn en hoe meer we hem proberen weg te duwen, hoe harder hij gaat schreeuwen. Hij wilt gehoord worden en heeft ook wat te vertellen, hij wijst je namelijk op een wond. Dus we erkennen hem, maar blijven zelf achter het roer staan om die wond op een constructieve en liefdevolle manier te verzorgen, in plaats van destructief, afbrekend en beperkend. Als laatst hebben we onze innerlijke helper versterkt door er een helpende boodschap voor in de plaats te zetten, of gaven we de innerlijke saboteur erkenning door een boodschap van dank.

Heel bijzonder om te zien hoe we inzichten op doen over ons eigen verhaal door met het onderwerp bezig te zijn en erover uit te wisselen met elkaar. Creativiteit slaat een brug slaat waarin we lekker bezig kunnen zijn met ons eigen proces van binnen en van buiten en toch ook in contact kunnen blijven met elkaar. Het werkproces gaf ons direct input om op onze gedachten te reflecteren wanneer de kritische stem actief werd. Denk aan perfectionisme, vergelijken, zelf-veroordeling, wat denkt de ander van mij of mijn werk, allemaal gedachten die voorbij kunnen komen. De kracht van herkenning die we als mensen met elkaar delen, zelfs over de zware onderwerpen, zorgde voor verbinding, gelijkwaardigheid en meer acceptatie. We zijn niet alleen.

Veel dank voor de persoonlijke verhalen en het gevoel dat we samen mens mogen zijn!

Liefs, Linda