De cursus, alweer op weg naar de verdieping!

De Herstelondersteunende creatieve cursus "Maak kennis met je innerlijke dialoog in gesprek met jezelf" is draaiende. De introductie van de cursus, de eerste 5 bijeenkomsten, hebben we afgerond voor de mei-vakantie. Deze bijeenkomsten waren een opstap om de verdieping in te kunnen duiken rondom het thema innerlijke dialoog.

De introductie stond in het thema van kennismaken:

• Kennismaken met elkaar

• Kennismaken met beeldend werken

• Kennismaken met jezelf in het beeldend werk

• Kennismaken met reflecteren

We hebben verschillende werkvormen en materialen verkent. Denk aan vieze vingers krijgen met vingerverf en klei. De controle loslaten met ecoline/vloeibare waterverf. Juist wel controle hebben met het maken van een collage over jezelf. Verschillende tekenmaterialen uitproberen. Opdrachten met meer structuur of juist meer vrijheid.

Hierbij werd er gefocust op eigen identiteit in het beeldend werk. Wat vind ik een prettige materiaal of techniek. Waar zitten voor mij uitdagingen. Wat vind ik spannend etc. De koppeling word gemaakt naar wat je ervaart tijdens het beeldend werken. Wat merk je op in jezelf tijdens het werken, gevoel, gedachten, lichamelijke sensaties. Hier leggen we de basis om bewustwording te creëren op onze binnenwereld. We leren reflecteren. De deelnemer heeft in dit proces eigen regie. Ieder mag daarmee zoveel of zo weinig van zichzelf onderzoeken als die wilt. Aan het einde van iedere bijeenkomst schrijven zij hun bevindingen voor zichzelf op.

Om verschillende ervaringen tegen te komen zijn we de eerste twee bijeenkomsten begonnen met niet resultaat gericht werken en uit onze comfortzone komen. Daarna hebben we de stap gemaakt naar beeldvorming, kunnen we naar onszelf kijken en hoe brengen we dat in beeld? En durven we wat van onszelf te laten zien aan de ander?

Op deze manier hebben de deelnemers zichzelf en elkaar steeds een beetje beter leren kennen.

De kracht van een cursusleider die ervaringsdeskundige is, is dat ik mijn eigen verhaal kan inzetten. Tijdens de introcuctie doen Janneke (Co-trainer) en ik mee aan een deel van de opdrachten. De deelnemers leren ons op die manier ook kennen. Daarnaast zetten we het voorbeeld van openheid, kwetsbaar durven zijn en gelijkwaardigheid. Door te delen over ervaringen in het werk, leren de deelnemers een houding aan te nemen van nieuwsgierigheid en zelfonderzoek. Er bestaat hierin geen goed of fout.

"Ik denk dan is het wel mooi genoeg en ga vergelijken met anderen" "Steek je hand een op als je dit herkent." Veel handen in de lucht.

Daarnaast komen ook in de introductie al eens gedachten van zelfkritiek voorbij en wisselen we met elkaar herkenning uit. Dit is de opstap naar de-stigmatisering van het thema. Door te weten dat je niet alleen bent, kan de zelf-veroordeling en de lijdensdruk al verminderen. Dit is de plek waar we ons niet hoeven te schamen over onze afbrekende gedachten.

Bijzonder eigenlijk he? Onszelf veroordelen op onze zelf-veroordeling. Dat maakt het dubbel zo zwaar en dat is iets waar ik mezelf ook nog steeds met periodes in herken. Als ervaringsdeskundige identificeer ik mijzelf als iemand 'in herstel'. Herstel is in mijn ogen namelijk een levensstijl, een doorlopend proces. De kern is voor mij 'leren omgaan met' en 'acceptatie'. En ook al heb ik veel tools en kennis op zak, mijn kwetsbaarheden en zelfkritische gedachten blijven een thema. Het mooie van werken als ervaringsdeskundige is dat mijn kwetsbaarheid er mag zijn. Ik ondersteun anderen en kom herstel brengen, maar haal evengoed nog kracht voor eigen herstel uit de herkenning met anderen. Het werkt op deze manier twee kanten op, zowel herstelondersteunend voor mezelf als voor de ander. Win-win!

- Liefs, Linda